Accepteren van jezelf en accepteren van anderen. Waarom is dat zo moeilijk? Waarom moet je altijd beter, dunner, slimmer en mooier zijn? En beter, dunner, slimmer en mooier in vergelijking met wie dan?
En de ander? Die moet zijn of haar gedrag altijd aanpassen om in jouw behoeftes te voorzien. Nee, niet jezelf aanpassen aan de ander, de ander moet aan jou ‘ruiken’ wat je nodig hebt. Twee hele belangrijke zaken waar ieder mens het grootste deel van zijn of haar leven mee bezig is.
Maar waarom?, vraag ik mij af. Ben je dan echt de perfecte mens? Gaat dan echt alles van een leien dakje? Kan je dan écht pas het leven gaan leven wat je gegeven is? En waarom zou je de perfecte mens willen zijn? Juist datgene wat je graag aan jezelf wil veranderen, maakt je zo uniek. One of a kind.
En dat leven? De tijd staat niet stil, weet je. Het gaat maar door en voordat je het weet, ben je zo bezig geweest met het willen dat je het winnende lot had gekocht, die tien kilo was afgevallen, die extra studies had gedaan, dat je op een dag opstaat en merkt dat je alle dingen – die je van plan was om te gaan doen als je perfect zou zijn – niet meer kan omdat je er simpelweg te oud en te krakkemikkig voor bent geworden…
En die ander dan? Waarom zou die zo nodig anders moeten zijn dan hij of zij is. Leer de ander toch te waarderen om wat hij/ zij wel is en kraak hem niet af voor hetgeen wat hij/ zij niet is of doet. Bevalt het je niet? Dan heb je drie mogelijkheden: je stopt met investeren in die relatie, je accepteert de ander voor wie hij/ zij is óf…heel belangrijk! …je verandert je eigen houding ten opzichte van deze persoon. De ander zal niet uit zichzelf veranderen als hij/ zij daar de noodzaak niet toe voelt, maar als jij je houding verandert en daarmee je gedrag naar die persoon toe, dan kan de ander niet anders dan meeveranderen…
Dus, dames en heren: niet meer in de ‘als…dan’-houding, niet meer de ander zaken verwijten, maar eerst je eigen houding onder de loep nemen en daarmee veranderingen teweegbrengen. Gewoon leven! Nu is jouw leven! Nu!