En dat valt me altijd weer mee…

Ken je dat? Je moet echt nog even snel iets doen wat je niet moet vergeten. En dan begin je aan die taak…en dan heb je hem al gedaan…Dat is raar! Waar zit hem dat in? Ben je echt te slim voor jezelf? Of doe je de dingen dan eigenlijk op de automatische piloot en weet je het gewoon niet meer. Ik opteer uiteraard voor het eerste!

Toch is het wel verwonderlijk dat je het dan toch écht niet meer weet. Mij gebeurt me dat veel op mijn werk. Iets kleins, iets simpels. Of als ik takenlijstjes aan het afwerken ben thuis. Ik vind het altijd een prettige meevaller en zeg het dan ook het liefst hardop tegen mezelf dat ik mezelf weer eens te slim af ben in de hoop dat mijn collega’s en/ of partner dat natuurlijk ook hoort…

Maar als dat vaker gebeurt, bekruipt mezelf some how toch steeds vaker het gevoel dat ik er dan niet helemaal bij ben…en dat is jammer. Zelfs voor een meevaller. Dus: gas terug, even naar een versnelling lager, even pas op de plaats. Of te wel: tijd voor pauze, tijd om even doelloos uit het raam te staren…naar die niet aflatende regenbuien, de supergroene grassprieten of de mooie wolken. En doe ik dat dan? Welnee…ik raas gewoon lekker door. Wat nou mindful zijn!?

Ik zal wel vergeetachtig zijn, ja, zelfs vroegtijdige dementiediagnoses worden er gesteld. Terwijl er buiten zoveel moois te zien is. Toch mijn eigen raad maar eens gaan opvolgen. Wat jij?