Picture this: je hebt een hele dag voor jezelf. Je hoeft niets, alles mag! Geen verplichtingen, geen moetjes, gewoon lekker alleen maar doen wat jij wilt. Je hebt je voorgenomen om te gaan doen wat je het leukst vindt: schilderen, schrijven, je eigen bedrijf opzetten, you name it…wat jij het leukst vindt.
Hoe komt het dan dat – na een halve dag van hangen, tutten en vervelen – je nog steeds niet bezig bent met hetgeen waar je echt energie van krijgt? Waar je echt blij van wordt, wat je al dagen, weken, maanden jezelf hebt voorgenomen te gaan doen? Waarom blijf je toch apatisch op die bank hangen, met de zapper in je hand of ben je toch bezig met die klussen in en om het huis die op je ‘moeten’-lijst stonden.

Hoe kan dit!?

Een vriendin en ik hebben het -onder het genot van een kop muntthee- teruggbracht tot twee onderliggende stromen.
Eén: we kiezen uiteindelijk voor makkelijk in plaats van leuk. Als je die schildersezel van stal moet halen, die verftubes op volgorde moet gaan leggen en je kwasten moet prepareren óf je kan lekker blijven zitten waar je zit, dan gaan we voor het laatste. Dat is makkelijk.  Het eerste zal je veel voldoening geven en je écht blij maken, maar niets doen kost geen effort, geen moeite, kost geen energie…

Twee: – en dit gaat helemaal terug naar de rauwe essentie van wat daar achter ligt – deze apathie wordt veroorzaakt door angst…en dan wat specifieker: angst om te falen. Je begint niet aan dat schilderij, want stel je toch voor dat je geen inspiratie hebt. Je kruipt niet achter de computer om dat boek te schrijven, want stel nou dat het heel slecht is. Je start dat bedrijf niet, want wat nou als het mislukt.

Maakt dat uit? is de vraag.

Lees nog eens de post over Flow: de juiste energie kan je creëren, is mijn mening. Maar nee, nog steeds kiezen we voor makkelijk, want de gedachte gaat verder: stel nou dat dat schilderij prachtig wordt, dat boek een bestseller en dat bedrijf een winstgevende organisatie? Stel nou dat het allemaal een gigantisch succes is, dan komen meteen de gedachten weer om de hoek zeilen die jou je doen afvragen: ‘Hoe hou ik dat succes? Hoe zorg ik dat mijn volgende schilderij net zo mooi dan wel niet mooier is. Hoe zorg ik ervoor dat dat bedrijf blijft groeien? Dat kost me veel te veel energie en kopzorgen’ en dus ben je weer terug bij af.
Ook de angst voor succes – net zoals de angst voor falen – is dus lamleggend: ‘Ik doe het maar niet, dan blijf ik in ieder geval lekker leven zoals ik nu leef. Dat is bekend, dat is vertrouwd. Ik weet wat ik kan verwachten. Punt’.

Conclusie: je verkiest het makkelijke boven de energie die je kan krijgen als je gaat doen wat je het liefste doet.

Ik kan je niet garanderen dat er geen mislukkingen zullen zijn, dat het altijd vlot en succesvol verloopt, maar je kan dan tenminste wel met opgeheven hoofd zeggen dat je het geprobeerd hebt en dat je er lol in hebt gehad. Hoe gaat die uitspraak ook alweer: Better to have loved and lost than never to have loved at all. Perfect te plakken op bovenstaand epistel.

Dus: waar kies jij voor? Ga je voor je passie of ga je voor de bank? It’s your life!