Hoe komt het dat je jezelf vaak zo bekritiseert op hoe je eruit ziet: ‘Mijn bovenbenen zijn te dik, mijn buik heeft te veel vetrollen, mijn haar krult niet of is juist te steil, mijn schouders zijn te iel of te breed, mijn handen zijn te klein of te groot’. Alleen wijzelf kijken zo naar onszelf.

Een ander ziet ons niet als onderdelen – als vrouw met een dikke buik of man met te korte benen – een ander ziet ons als geheel: ‘Dat is een hele behulpzame dame’ of ‘Dat is een grappige vent’. ‘Nee, bij die buurvrouw kan je goed uithuilen’ of ‘die vriend is goed in helpen met verhuizen’.
Wij bekijken onszelf op delen – met name gericht op het uiterlijk – en de ander bekijken we op het zijn van een geheel aan vaardigheden, skills en eigenschappen. Hoe komt dat? Waarom is dat zo?

Hier een leuke gedachte: als we de ander helemaal ‘zien’, als een mens, als een persoon met eigenschappen, dan hebben we dus beschikking over die vaardigheid om die voor jezelf ook in te zetten. Je kan jezelf ook als één gaan zien.

Challenge: de volgende keer dat je jezelf weer aardig in de put aan het praten bent over wat er niet goed aan je lijf is, kijk dan ook eens naar jezelf als een heel persoon: Waar ben ik goed in? Wat vind ik leuk om te doen? Wat vind ik een mooie eigenschap van mezelf? Wat maakt mij een leuk/ aardig/ fijn mens?

Of…

Misschien is dat al voldoende: ‘Ik vind dat ik een leuk, aardig en fijn mens ben’.

Dus: kijk even lékker naar jezelf! 😉