Wat is er toch met die lat? Waarom leg je die toch altijd te hoog? Wie wint daar iets mee?

Is het niet zo dat als je iets goed wilt doen, je dat goed zou moeten willen doen. Waarom wordt dat zo snel: ‘Ik moet het goed doen’? Hup, daar heb je die druk weer. Maar waar komt dat vandaan? De meeste dingen die je doet, doe je omdat je dat graag wilt. Omdat je er plezier aan beleeft. Ten minste, zo zou het moeten zijn, lijkt mij. Maar zodra het vanuit de hobbysfeer naar de werksfeer wordt getrokken, gaat het fout.  Zodra het van willen naar moeten gaat, ben je verloren. Hetgeen wat je doet, is dan niet meer energiegevend, maar kost alleen maar energie.

En hoe doe je dat? Dat doe je helemaal zelf door die *freaking* gedachten die je erbij denkt…En dan met name de gedachten dat je het goed, beter, het beste wil doen voor – of irritanter nog: in vergelijking met – anderen. Jahoor, daar hebben we de vergelijkingsdrang weer…of moet ik zeggen vergelijkingsdwang?

Dus…voorstel: bedenk nu eens waarom je doet wat je doet? Waarom heb je een bepaalde taak op je genomen? Wat was je motivatie?
Deed je dat alleen maar voor een ander? Dan hou je er acuut mee op.
Doe je het voor jezelf? Dan mag je ook je gedachten erover terugbrengen naar een doelstelling die prettiger voelt. Jij bent de baas dan toch? Jij bepaalt hoe snel, wanneer, hoe hard en wat voor kwaliteit. Kortom, jij bepaalt je lat.

Dus bij deze: bepaal even dat ie een kilometer of drie naar beneden komt…zodat je hem weer zichtbaar hebt…en met name haalbaar…

Hmmm, ik voel een hele stroom aan aan-onszelf-gegeven-schouderklopjes op ons afkomen op deze manier…nice!